Nietsdoen

De kunst van het nietsdoen: Zanzibar leent zich er bij uitstek voor. Er is een stad met wat cultuur, een paar uitstapjes zoals het koraalrif of Jozani Park, maar de belangrijkste bezigheid is toch vooral: luieren. Misschien komt dat overigens omdat ik daar zo aan toe was, en ontdekken anderen hier wel een uitgebreid activiteitenprogramma. Ik heb vier boeken uitgelezen. Dat is geen doel op zich, maar het helpt wel enorm aan een geslaagd vakantiegevoel.

Arme Marte. Zij wil de hele dag spelen, liefst met andere kinderen. Bijna iedereen met jonge kinderen zal zich herkennen in de waterscheiding tussen vakanties voor en na. Ging je eerst op avontuurlijke reizen ver weg, luxe stedentrips of juist ultieme luiervakanties; zodra er kinderen meegaan zoek je ineens naar heel andere bestemmingen. De schreeuwerige vakantieparken die je altijd hebt gemeden als de pest blijken het walhalla voor je kinderen te zijn. Zo’n plek waar je over al je tolerantiegrenzen wordt gejaagd: gillende kinderen, zoete snoepgeuren, spuuglelijke inrichting en om onverklaarbare redenen ook altijd net heel vervelende buren. In ruil daarvoor heb je van je kinderen een paar dagen geen last. Zij vermaken zich in het zwemparadijs met kroost van andere uitgebluste ouders. Jij mag je in een boek en een fles wijn verdiepen ergens aan de rand van dat zwembad. Naarmate het boek en de wijn vorderen waardeer je de vakantie steeds meer.

Enfin, daar was deze vakantie dus niet op uitgekozen. Wij zitten in een heerlijk guesthouse met een lommerrijke tuin en een bescheiden zwembad voor de broodnodige verkoeling. Een fantastische plek, maar geen subtropisch zwemparadijs. Gelukkig worden we hier ontzettend verwend door Debby en Paul. Debby en ik zijn oud-collega’s en sindsdien vriendinnen. Zij en Paul zijn vorig jaar met dochter Bente van anderhalf naar Zanzibar vertrokken om hier voor onbepaalde tijd een guesthouse te runnen. Daarbij vergeleken is mijn besluit een half jaartje weg te gaan peanuts! Ze nemen ons geregeld mee naar de mooiste plekjes van het eiland en Marte mag bij hen thuis spelen met Bente en nanny Muzdat. Marte geniet van het gezelschap van Bente maar voor langere tijd spelen is het leeftijdsverschil wel erg groot. Vandaag is echter zesjarige Asia op bezoek, een meisje uit de buurt. Wat een feest! Ze zijn na het ontbijt vertrokken en ik heb ze sindsdien niet meer gezien of gehoord. Het is bijna 11:30 uur. Flesje wijn dan maar?