Werk

Vandaag was ik op bezoek bij Flavia (3). Flavia’s moeder (15) is verstandelijk gehandicapt. Flavia is waarschijnlijk het resultaat van een verkrachting. Ze wonen bij grootmoeder, met nog drie (tiener)kinderen en vier kleinkinderen.

Ik bezoek Flavia op het community center waar zij dagelijks naartoe gaat – voor school is geen geld; er zitten al vier (klein)kinderen op school. Het gebouw is een geraamte van boomstammen met daaroverheen stukken plastic. Binnen staan twee bankjes en een schoolbord. Elke dag komen hier zo’n 15 kinderen uit de buurt, van 3 tot 7 jaar. Als het regent stuurt de leraar ze naar huis omdat er geen dak is.

Toch is dat misschien nog beter dan wat ik dagelijks zie bij de opleiding naast mijn werk: tienermoeders die hun kind meenemen naar school. Baby’s hangen de hele dag in een doek op de rug, peuters zitten op de stoep of kruipen rond in het klaslokaal.

PEFO
Ik werk voor PEFO, een organisatie voor wezen en kwetsbare kinderen. Oeganda heeft veel Aidswezen, kinderen die hun ouders aan deze ziekte hebben verloren. Justine Ojambo is zo’n wees. Zijn moeder Phoebe (zelf ongeschoold) heeft hem altijd voorgehouden dat educatie de sleutel is tot een goede toekomst. Samen met zijn broers startte Justine in 2003 PEFO: Phoebe Education Fund for Orphans and vulnerable children.

Ze haalden geld op om weeskinderen naar school te laten gaan. Gaandeweg concentreerde de zorg zich ook op de ‘care givers’ van de kinderen, vaak de grootmoeder. Naast educatie gingen ze helpen met de basis: een stenen huis, gezondheidszorg en een vorm van inkomen. De organisatie is na 15 jaar uitgegroeid tot een gerespecteerde NGO in Oeganda. Ze zijn onafhankelijk, krijgen geen overheidssteun en ontvangen fondsen uit voornamelijk Nederland en Canada.

Mijn opdracht
PEFO wil een begin maken met het genereren van eigen inkomsten. Om minder afhankelijk te zijn van fondsen, maar vooral ook omdat ze vinden dat ze iets moois te bieden hebben – Tour True Uganda. Toeristen komen naar Oeganda voor de natuur, de gorilla’s, het raften. Ze zien vaak weinig van de lokale bevolking en hun cultuur. PEFO wil toeristen een programma bieden waarbij ze kennismaken met lokale gebruiken, cultuur en bevolking. PEFO kan laten zien wat ze doen en welk effect het heeft. Aan mij om dat programma te bedenken, ontwikkelen en in de markt te zetten.

Early Childhood Development Center
En oh ja, ze hadden nog wel iets. Ze willen al heel lang een dagopvang realiseren voor jonge kinderen uit de buurt, omdat zoveel van hen niet naar (pre)school of enige andere opvang gaan; dat is simpelweg te duur. Een gebouw neerzetten, inrichten, starten. Kan in vier maanden gedaan worden. Als er geld is. En spullen. Of meer geld om spullen te kopen. Of dat ook iets voor mij was, geld ophalen en in no time zoiets opzetten?

Vandaag was ik dus op bezoek bij Flavia, in het community center dat nu de enige plek is waar deze kinderen heen kunnen. En toen wist ik het zeker: ik ga dit doen. Hier gaat mijn bloed sneller van stromen. Dat centrum komt er, in vier maanden. Hoe, daar kom ik nog op terug. Maar ga er maar vast vanuit dat ik jullie nodig zal hebben!!!

Een mooi portret van zowel Justine als PEFO staat op de site van een van de grootste donoren: https://www.stephenlewisfoundation.org/blog/?p=167