Karibu (welkom)!
4 maart 2018 - Zanzibar, Tanzania
Marte speelt in het zwembad terwijl ik met een biertje langs de kant zit. Boven mijn hoofd springen aapjes van tak naar tak, rechts zie ik tussen de palmen door de zee. Zanzibar - elk beeld dat je erbij had klopt, het strand is wit, de zee turquoise en de lucht blauw.
Nog maar een paar dagen geleden stond ik om twee uur 's nachts mijn huis te dweilen terwijl de temperatuur buiten ver onder nul zakte. Ik was al dagenlang bezig met opruimen, inpakken en vooral schoonmaken. Mijn werkster heeft al net zo'n hekel aan schoonmaken als ik en doet uitsluitend het broodnodige want 'wat je niet ziet hoeft ook niet schoon'. Dus toen ik haar vertelde dat we een half jaar weg gingen en dat we het huis ook-waar-je-het-niet-ziet schoon wilden achterlaten, nam ze direct ontslag. Ik begreep waarom zodra ik het eerste meubelstuk een stukje verschoof. Zonder in detail te willen treden: ik heb een week bijna fulltime schoongemaakt. In een appartement van nauwelijks 60 m2.
Om 8:30 uur de volgende ochtend renden we door de snijdende kou naar een taxi. De poezen hadden geweigerd afscheid te nemen: ze zaten beiden demonstratief weggedoken op zo'n plekje waar je net niet bij kan. Op weg naar Schiphol miste Marte ze al. Ik ook. En ik dacht: waar ben ik aan begonnen?
Het was de eerste keer dat ik serieus twijfelde, en ongetwijfeld niet de laatste keer. Nu, in dit paradijselijke oord, twijfel ik nergens aan. Hier wil ik zijn. Marte neemt nog een duik, ik nog een biertje. Karibu!
Dikke zoen, Meike
Genietse van het paradijs daar. Liefs Nele
Gelukkig twijfel je niet meer...volg je hart en dan komt de rest vanzelf! XM
lieve groetjes
Annie en Kees