Gekke dingen

18 juli 2018 - Jinja, Oeganda

Natuurlijk is hier weinig hetzelfde als thuis. Maar sommige dingen zijn gewoon, nou ja, anders. Een selectie.

Mensen knielen hier nog voor een ander. Er zit een onbegrijpelijk waardensysteem omheen dat ik niet heb kunnen doorgronden. Iets met oudere mensen, hoger in klasse maar ook het moment. Zo knielt onze huishoudster nooit voor haar werkgeefster, behalve als ze haar rechtstreeks iets aanbiedt, bv een glas water. Overigens is de relatie tussen huishoudster en baas niet zoals je misschien verwacht: ze ligt ’s avonds samen met werkgeefster op de bank TV te kijken en eet gewoon mee met de familie. Het is eigenlijk meer een huisgenoot die alle huishoudelijke klusjes doet.

Als iemand valt, zich stoot, iets laat vallen, zegt iedereen: “Sorry!”

Paspoppen zijn hier wit, met blond haar. Ze hebben dan wel weer vaak opvulling bij de heupen en billen – hoe dikker hoe beter is hier het devies. Zo is er een TellSell reclame die een pilletje biedt waarvan je billen opblazen tot immense proporties. Echt waar! Het zou me niets verbazen als hetzelfde pilletje bij ons wordt verkocht om af te vallen 😊.

Wij tillen kinderen op onder hun oksels – twee oksels wel te verstaan. Hier niet. Ze pakken kinderen en baby’s net onder de oksel bij de bovenarm en tillen het dan aan een arm op.

Elke vrouw weet dat huidkleurig ondergoed niet de kleur van je huid heeft. Maar het heeft helemaal niet de kleur van de huidjes hier. En toch heb je hier hetzelfde huidkleurige ondergoed!

Openbaar Vervoer zijn minibusjes en die heten taxi’s. Een private hire is een auto met een chauffeur die je op afroep van A naar B brengt – een taxi dus. En dan zijn er motors, boda’s geheten, die ook dienst doen als taxi. Je mag met z’n tweeën (of drieën) achterop en dan mag je ook nog boodschappen, een kip of een boekenkast meenemen.

In Nederland heb je de laatste jaren kinderen met namen als Bikkel, Splinter, Wolf en Maan. Hier heten ze Joy, maar ook Praise, Peaceful, Patience of Faithful. Maar de buurvrouw heet Kevin.

Nationaal gerecht is een chapati (een dikke wrap) opgerold met een omelet. En die noemen ze een… Rolex!

8 Reacties

  1. Meike E.:
    18 juli 2018
    😂😂 Geweldig weer! Doe mij maar een Rolex!
  2. Emmy:
    18 juli 2018
    En dan ben ik ook benieuwd wat ze van jullie vinden:-)
  3. Marielle Barten:
    18 juli 2018
    Hahaha! Heerlijk! Wat een gekke dingen... 🤣
  4. Meike:
    18 juli 2018
    😂😂😂
  5. Bob de Koff:
    19 juli 2018
    Wat een leuke verslagen heb je geschreven! Geeft een mooi inkijkje in de verwondering die je ondergaat als je daar langer zit. Ik vond het ontzettend leuk om een paar dagen met je op te trekken en heb bewondering voor hoe goed jullie het daar met z'n tweeën doen.
  6. Debby:
    20 juli 2018
    Haha....zo herkenbaar om te lezen!
  7. Rieneke:
    20 juli 2018
    Heerlijk! Ik stuur je blog door naar de toekomstige vrijwilligers.
  8. Marieke de Sonnaville:
    23 juli 2018
    Ik heb ademloos al je verslagen gelezen; wat een moed is er nodig om alles in NL achter te laten en aan zo'n avontuur samen te beginnen. En wat voor een avontuur! Met een mooi resultaat, de donaties te zien! Diep respect. Kan ik nog doneren?