Welcome back

Vanochtend, voor het laatst onderweg naar kantoor, scheen de ochtendzon prachtig over de groene heuvels. Het opwaaiende stof gaf net dat extra filtertje om het een adembenemend plaatje te maken. (Nee sorry, ik heb geen foto’s; vanuit een rijdende auto met van stof beslagen ramen wil dat niet zo lukken.) We hebben een groot deel van Uganda gezien en ik kan maar een conclusie trekken; het is fantastisch mooi. Alles wat Afrikaans is zie je hier - wilde dieren, bergen, savannes, inheemse culturen, koloniale geschiedenis - maar dan verpakt in een uitbundig groen landschap. Bovendien zijn de mensen vriendelijk, niet opdringerig, wordt er veel gelachen en doen ze niet moeilijk. En altijd, echt altijd als je terug of thuis komt zeggen ze: “Welcome back!”. Enige nadeel: dat stof. Het is rood stof van de aarde en heeft een gruizige structuur, zoiets als bouwstof. Het zit overal, op de huizen, de planten, je kleren, in je haar, ogen, neus en longen – ik kan niet wachten op de ‘schone’ Amsterdamse lucht!

De afgelopen maanden heb ik veel notities gemaakt over het land, de mensen en wat ik meemaakte. Soms werd dat een blog, soms bleef het bij een aantekening – met het goede voornemen dat later uit te werken. Later is nu en je begrijpt – dat uitwerken gaat niet meer lukken. De meeste krabbels gaan over verschillen en hoe ik dat ervaar. De verwondering over hoe dingen hier gaan en dan vaak de vraag: hoe komt dat, en is dat goed of slecht? Maar vooral ook: kan ik er iets van leren? Al is het maar hoe het niet moet.

Gelukkig heb ik - zonder kroeg, TV, avondlicht en met een gelimiteerd aantal MB’s - veel tijd gehad om na te denken. Want dat doet zo’n half jaartje weg wel met je; contemplatie. Moeilijk woord, sorry: dat je heel hard nadenkt. Over jezelf en je eigen leven in mijn geval. Ik ben dingen meer gaan waarderen maar zie ook waar ik mijn leven beter kan maken. En dan bedoel ik niet alleen de gestegen waardering voor een warme douche en het voornemen een grote tuin te nemen en altijd zon – graag in die combinatie. Wat ik mee naar huis neem zijn veel meer Tips voor een beter (of ander) leven. Ik zal ze de komende tijd op deze plek met jullie delen – wie weet heb je er ook wat aan.

Het was bijzonder, mooi, leerzaam en nog veel meer; maar wat kijken we er naar uit weer thuis te zijn en iedereen terug te zien! Graag ontmoeten we zoveel mogelijk mensen nog net voordat ons ‘echte leven’ (school, werk) weer begint:

Zaterdag 1 september tussen 16:00 en 20:00 uur zijn wij met hapjes & drankjes op het Artisplein in Amsterdam – kom je ook?

En als dat te ver weg is: woensdagochtend om 6:55 uur landen we op Schiphol. Daarna zijn we de hele dag thuis te vinden dus kom gerust even kijken of je ons nog herkent – en dan mag je meteen een beetje huisraad uit de kelder helpen sjouwen!

Dank voor het meelezen en -leven, voor alle reacties, de steun en de humor. Ik hoop jullie allen de 1e september te zien!